Ο Νίκος Πλακιάς, που έχασε τις δύο κόρες του και την ανιψιά του στο σιδηροδρομικό δυστύχημα, βρέθηκε στο σημείο της τραγωδίας στα Τέμπη.
Δύο χρόνια μετά την τραγωδία που πάγωσε τη χώρα, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου ένωσαν την Παρασκευή (28/2), τη φωνή τους με τους γονείς των θυμάτων των Τεμπών στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο.
Ο Νίκος Πλακιάς ανέβασε στον προσωπικό του λογιαριασμό στην πλατφόρμα X μια φωτογραφία από τα επεισόδια μετά το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πρόκειται για μια νεαρή κοπέλα η οποία είναι έξω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια στην Πανεπιστημίου. Ο δρόμος έχει αδειάσει, ενώ η Αύρα της ΕΛΑΣ πετά νερό για να σκορπίσει τους διαδηλωτές. Ωστόσο η κοπέλα στέκεται ακίνητη και υψώνει τα μεσαία της δάχτυλα προς τους αστυνομικούς.
Σχολιάζοντας τη φωτογραφία, ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας της Θώμης και της Χρύσας και θείος της Αναστασίας, έγραψε: «Δεν θα πω τίποτα μα τίποτα για ότι έγινε σήμερα. Σε όλη την ΕΛΛΑΔΑ σε όλο τον κόσμο. Θέλω μόνο να δω αυτό το κορίτσι . Να το αγκαλιάσω και να του πω ότι πλέον είναι η κόρη μου».
{https://x.com/PlakiasNikos/status/1895608152265281924}
Μιλώντας στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα», ο Νίκος Πλακιάς αναφέρθηκε για την στήριξη του κόσμου μέσα από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις. «Μετά τις χθεσινές συγκεντρώσεις και τίποτα να μην καταφέρουμε στο κομμάτι της δικαιοσύνης, βγάλαμε την Ελλάδα στους δρόμους. Πιστεύω -αν μας βλέπουν από ψηλά- και οι 57 ψυχές γαληνέψαν. Κι εγώ γαλήνεψα, σήμερα θα πάω διαφορετικά στο κοιμητήριο».
Αναφερόμενος στο δικαστικό σύστημα της Ελλάδας ο κ. Πλακιάς είπε ότι «δυστυχώς δικάζει με το ένα μάτι στη κοινή γνώμη και το άλλο στους συγγενείς».
«Άλλα μας λένε έξω κι άλλα όταν μπαίνουν μέσα στη Βουλή. Ενώ τώρα μας χαϊδεύουν τα αυτιά βλέποντας την πίεση του κόσμου, θυμηθείτε ότι μετά από ένα μήνα θα είναι στην Βουλή και θα χειροκροτούν πάλι και τον Καραμανλή και τον Τριαντόπουλο. Εγώ δεν θέλω να ακούσω συγγνώμη από αυτούς τους ανθρώπους. Θέλω να καθίσουν στην Βουλή, να σκύψουν πάνω στο θέμα των Τεμπών και να αφήσουν τις πολλές κουβέντες», πρόσθεσε ο κ. Πλακιάς.
Για το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων (ΕΟΔΑΣΑΑΜ), όπου εξέτασε τις συνθήκες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος ο Νίκος Πλιακιάς σχολίασε: «Είναι ένα πόρισμα αλα καρτ, που ο καθένας παίρνει και κρατάει ό,τι τον βολεύει και τον συμφέρει».
Μιλώντας και στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι», ο Νίκος Πλακιάς έκανε λόγο για έναν ατελείωτο αγώνα από τις οικογένειες των θυμάτων για απόδοση δικαιοσύνης. «Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια εδώ. Ήταν μία ημέρα δύσκολη. Τέμπη, ένας αγώνας ατελείωτος».
«Ξέρετε τι κατάλαβα χθες; Ότι και να μην τους κλείσουν στη φυλακή, μόνο και μόνο που βγήκαν στους δρόμους εκατομμύρια Έλληνες για τα παιδιά μας κερδίσαμε. Για μένα αυτό είναι αρκετό».
«Είπα ‘δεν ξέρω κορίτσια μου αν θα σας δικαιώσω, αλλά σήμερα θα ήσασταν υπερήφανες αν βλέπατε όλους τους Έλληνες στους δρόμους’. Δεν πείραξαν ποτέ κανέναν, δεν αδίκησαν κανέναν, δεν ακούμπησα κανέναν. Δυστυχώς η ζωή μέσα σε 12 λεπτά, όσο διήρκησε η διαδρομή δύο τρένων στην ίδια γραμμή, με πέταξε ξαφνικά στην άλλη άκρη της ζωής».
«Στην αρχή μας πλησίαζαν και λέγανε ‘παλεύετε για μία καλύτερη Ελλάδα’ κι έλεγα ότι αυτό δεν το δέχομαι. Δεν μπορούμε εμείς οι γονείς να σηκώσουμε τον σταυρό τον δικό μας, θα σηκώσουμε όλη την Ελλάδα στους ώμους μας; Εμείς λέμε πως κάνουμε ένα αγώνα για δικαίωση, για να κλείσουμε τους υπαίτιους στη φυλακή».
«Μετά από δύο χρόνια, βλέποντας τη νεολαία όλης της Ελλάδας, άλλαξα γνώμη. Λέω, αν είναι κάτι καλό να βγει από αυτό, ας μην μείνει κανένα παιδί χωρίς οξυγόνο, να μη βρεθούν γονείς να τρέχουν σε δικαστικά μέγαρα, αστυνομία και πυροσβεστική για να δικαιώσει το παιδί του».
«Να το κάνει αυτό το κράτος δικαίου που μας διαφήμιζαν τόσο καιρό, το κράτος που κυβερνούν οι άριστοι. Το κράτος που πέταξε τα παιδιά μας 13 χιλιόμετρα μακριά».
«Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», δήλωσε ο Νίκος Πλακιάς και συνέχισε:
«Ότι και να κάνουμε από εδώ και πέρα, πρέπει να το δώσουμε στα δικαστικά μέγαρα. Στα δικαστήρια, στις δίκες, εκεί πρέπει να αφοσιωθούμε εμείς. Όταν φτάσει η ώρα της δίκης, η δικαιοσύνη θα κρίνει με το ένα μάτι σε εσάς. Ένα μάτι η έδρα θα έχει σε εμάς κι ένα μάτι σε εσάς. Κι αν εκείνη την ημέρα δουν τον κόσμο έξω από το δικαστικό μέγαρο, να είστε σίγουροι ότι θα κλείσουν πολύ κόσμο φυλακή».
