Η κρινόμενη υπόθεση αφορούσε γερμανική εταιρεία που παρήγγειλε και αγόρασε από ελληνική εταιρεία αγαθά, τα οποία παραδόθηκαν σε άλλες ελληνικές εταιρείες για την κατασκευή του τελικού προϊόντος.
Το τελικό προϊόν παραδόθηκε τελικά στη γερμανική εταιρεία με ενδοκοινοτική παράδοση και η τελευταία ζήτησε μέσω αίτησης επιστροφής που υπέβαλε στη Γερμανία την επιστροφή του ελληνικού ΦΠΑ που επιβάρυνε τα αρχικά εξαρτήματα που αγόρασε στην Ελλάδα.
Η γερμανική φορολογική αρχή μετέφερε το αίτημα στην ελληνική φορολογική αρχή, η οποία απέρριψε την αίτηση στη βάση ότι η γερμανική εταιρεία απέκτησε στην Ελλάδα το δικαίωμα διάθεσης των αγαθών τόσο των αρχικών αγορασθέντων όσο και των ενδιάμεσων αγορασθέντων από την Ελλάδα και άρα δεν πληροί την προϋπόθεση της μη πραγματοποίησης φορολογητέων πράξεων στο εσωτερικό της χώρας.
Ύστερα από προσφυγή στο Διοικητικό Εφετείο, το τελευταίο έκανε δεκτό το αίτημα επιστροφής της γερμανικής εταιρείας, κρίνοντας ότι τα αγαθά που αρχικά αγοράστηκαν από τη γερμανική εταιρεία και ενσωματώθηκαν σε άλλα αγαθά που ανήκαν στις πωλήτριες ελληνικές εταιρείες, δημιούργησαν από καθεμία εξ αυτών ένα νέο αγαθό, το οποίο ως τελικό πλέον προϊόν παραδόθηκε στη Γερμανία, με ενδοκοινοτική παράδοση.
