Ο Συνήγορος επεσήμανε στο δήμο ότι η προσφυγή στα δικαστήρια δεν αποτελεί μονόδρομο και ότι η δυνατότητα επιδίωξης εξώδικου συμβιβασμού προβλέπεται ρητά από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο (άρθρο 72 παρ. 1 εδ. ιδ ν. 3852/2010 «Πρόγραμμα Καλλικράτης»). Ο δήμος απάντησε ότι η διαδικασία του εξώδικου συμβιβασμού εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης και ότι η προώθηση σχετικού αιτήματος δεν είναι δυνατή χωρίς να υφίσταται έναρξη δίκης και χωρίς να προκύπτουν με σαφήνεια και ασφάλεια η ζημία, η υπαιτιότητα και η αντικειμενική ευθύνη του δήμου.
Ο Συνήγορος κατ΄ αρχήν υπογράμμισε ότι ο εξώδικος συμβιβασμός δεν προϋποθέτει την έναρξη δίκης. Επίσης, τόνισε ότι η τελική επίτευξη εξώδικου συμβιβασμού εναπόκειται μεν στη διακριτική ευχέρεια του δήμου, η εξέταση ωστόσο του σχετικού αιτήματος αποτελεί υποχρέωση του δήμου, η δε άρνησή του να κάνει χρήση των σχετικών διατάξεων παραβιάζει ευθέως τον νόμο και συνιστά μορφή κακοδιοίκησης. Τέλος, υπενθύμισε το έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, σύμφωνα με το οποίο υποχρεούνται οι ΟΤΑ να εξετάζουν, υπό τις προϋποθέσεις του νόμου, τη δυνατότητα της εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών. Μάλιστα, το έγγραφο αυτό εκδόθηκε σε συνέχεια σχετικού εγγράφου του Συνηγόρου του Πολίτη και κινείται στο πνεύμα των προτάσεων που έχει διαχρονικά διατυπώσει η Αρχή για το όλο ζήτημα.
Μετά την παρέμβαση του Συνηγόρου, ο Δήμος Γλυφάδας προχώρησε σε εξέταση του αιτήματος του πολίτη. Παρά το ότι τελικά δεν επιτεύχθηκε εξώδικος συμβιβασμός, ο Συνήγορος θεωρεί σημαντικό το γεγονός ότι ο δήμος έκανε χρήση των σχετικών διατάξεων, όπως άλλωστε είχε υποχρέωση να πράξει εξ αρχής.
