Χιλιάδες κόσμου, παλιοί συμπαίκτες και αντίπαλοι, οπαδοί της ΑΕΚ κάθε γενιάς αλλά και όλων των ομάδων, απηύθυναν το ύστατο χαίρε σε έναν αθλητή που ξεχώρισε όχι μόνο για την ποδοσφαιρική κλάση του, αλλά και για ήθος και την προσωπικότητά του και αποτέλεσε κόσμημα και καύχημα για την ΑΕΚ. Νέοι, γέροι, άνδρες, γυναίκες, ήταν εκεί, στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Είχαν συγκεντρωθεί από το πρωί για να αποχαιρετήσουν τον μεγαλύτερο -σύμφωνα με την IFFHS- Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα.
Ο Μίμης Παπαϊωάννου, τυλιγμένος με μία σημαία της ΑΕΚ ώστε να θυμίζει για πάντα σε όλους ότι ήταν μπροστάρης στις μεγάλες στιγμές της Ένωσης, ξεκίνησε το ταξίδι για την αιωνιότητα.
Στο «αντίο» του Μίμη Παπαϊωάννου συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου, στο λαϊκό προσκύνημα στο οποίο προσήλθαν παλιοί συμπαίκτες, όπως ο Θωμάς Μαύρος, ο Στέλιος Μανωλάς, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, o Λάκης Νικολάου και ο Κώστας Νεστορίδης που λύγισε και ξέσπασε σε λυγμούς πάνω από το φέρετρο του φίλου του. Επίσης, σπουδαίοι παίκτες-σύμβολα που φόρεσαν τη φανέλα της ΑΕΚ, όπως ο Ντέμης Νικολαΐδης, είπαν με δάκρυα στα μάτια το «ύστατο χαίρε».
Εκεί ήταν και αντίπαλοί του στα γήπεδα, εξίσου σπουδαίοι, όπως ο Αντώνης Αντωνιάδης και ο έτερος «μεγάλος» Μίμης του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Δομάζος. Το «παρών» έδωσαν αρκετοί ποδοσφαιριστές της Ένωσης, αλλά και αντιπροσωπεία της ομάδας μπάσκετ με επικεφαλής τον αρχηγό Λουκά Μαυροκεφαλίδη.
Δεν θα μπορούσε να λείψει ο διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ, Δημήτρης Μελισσανίδης, ο οποίος πρόλαβε να τιμήσει τον Παπαϊωάννου όπως του άξιζε, τοποθετώντας τη μορφή του σε έναν από τους τέσσερις πυλώνες της «Αγια Σοφιάς».
Εκεί, ακριβώς απέναντι από την κεντρική είσοδο, βρίσκεται ο Ιερός Ναός, όπου γύρω στις 14:30 πραγματοποιήθηκε η εξόδιος ακολουθία χοροστατούντος του Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος κ.κ. Γαβριήλ.
Αμέσως μετά το τέλος της και πριν αναχωρήσει η πομπή για την ταφή στο Δημοτικό Κοιμητήριο Μαρκοπούλου Μεσογαίας, «ράγισαν καρδιές»: από το μεγάφωνα του γηπέδου ακούστηκε ο ύμνος της ΑΕΚ με τον κόσμο να τραγουδά, σ' αυτό το συγκινητικό στερνό αντίο με μια μελωδία άμεσα συνδεδεμένη με τον κορυφαίο Μίμη Παπαϊωάννου.
