Dnews

Η επιλογή των προσώπων που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μια ξεχωριστή διαδικασία που αναβαθμίζει την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας και η οποία δίνει την ευκαιρία: αφενός οι ψηφοφόροι να κάνουν τις καλύτερες δυνατές επιλογές, αφετέρου οι ευρωβουλευτές να αντλήσουν μεγαλύτερη δύναμη από την λαϊκή νομιμοποίηση που θα τους προσφέρει το εκλογικό σώμα.

Στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν ωστόσο και διαφορετικές προσεγγίσεις επί του θέματος, με το επιχείρημα ότι διάφορες περιπτώσεις προσώπων που εκλέχθηκαν στο παρελθόν λόγω αναγνωρισιμότητας, προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους. Αυτό βεβαία σε καμία περίπτωση δεν οφείλεται στη διαδικασία της σταυροδοσίας αφού τα πρόσωπα πριν θέσουν τον εαυτό τους στην κρίση των πολιτών επιλέγονται από τον ίδιο τους του κόμμα για να βρεθούν στις λίστες.

Συνεπώς, τα ανώτερα κομματικά κλιμάκια οφείλουν να περνούν από κρησάρα τα βιογραφικά των ενδιαφερόμενων και να αποφασίζουν με βάση τις γνώσεις και τη θέληση του υποψηφίου να εκπροσωπήσει με επάρκεια τη χώρα στις Βρυξέλλες και παράλληλα είναι απαραίτητο να πιστεύει στο κοινό όραμα για την Ευρώπη του μέλλοντος και την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Να ρίχνουν στη μάχη των ευρωεκλογών πρόσωπα με γνώμονα τη συσχέτιση τους με τη θέση και όχι μέσα από τη διατήρηση κάποιων αναγκαίων εσωκομματικών ισορροπιών. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως το σπάσιμο της Επικράτειας σε περισσότερες εκλογικές περιφέρειες μπορεί να αποτελέσει το αντίβαρο στον αθέμιτο ανταγωνισμό ανάμεσα σε αναγνωρίσιμους και μη υποψηφίους και να δώσει τη δυνατότητα σε εξαίρετους τεχνοκράτες και υψηλού επιπέδου επιστήμονες να συνδράμουν με τη συμμετοχή τους, αναβαθμίζοντας τις λίστες και προσφέροντας τις γνώσεις τους σε μια σημαντική πολιτική διαδικασία. Στη βαική της φισολοφία είναι μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.

Εκτός των άλλων, η διατήρηση της σταυροδοσίας λειτουργεί ευεργετικά και για επιπρόσθετους λόγους, που σχετίζονται με την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών και της ενίσχυσης του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης για τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Από τη στιγμή που ο υποψήφιος απευθύνεται στην κοινωνία, ζητώντας τη στήριξη της, μπορεί να κινητοποιήσει μεγαλύτερο αριθμό πολιτών από εκείνον που θα είχε μπει απλά σε μία λίστα και θα περίμενε το βράδυ των αποτελεσμάτων να δει αν εκλέχθηκε ή όχι.

Επιπλέον, ο χαρακτήρας της διαδικασίας (άμεση επικοινωνία μεταξύ υποψηφίου και κοινού) βοηθά ακόμα πιο ουσιαστικά στο να αναμειχθούν οι πολίτες με την ευρωπαϊκή πολιτική, να μάθουν ακόμα περισσότερα για τη σπουδαιότητα αυτού του κορυφαίου στα ευρωπαϊκά χρονικά εγχειρήματος που παρά τα όποια λάθη και παραλείψεις, έχε εξελιχθεί σε ένα όχημα ειρήνης, συνεργασίας και νέων ευκαιριών για όλες τις χώρες. Πόσο άραγε ενδιαφέρονται οι νέοι για τις ευρωεκλογές; Χρειάζεται μήπως ποσόστωση στα ψγφοδέλτια για την εμπλοκή μικρότερων ηλικιών στη διαδικασία;

Αυτά είναι ερώτημα που χρήζουν περαιτέρω έρευνας από τους αντίστοιχους αναλυτές. Για την ιστορία, αξίζει να σημειωθεί ότι την απόφαση για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος και την κατάργηση της λίστας εκλογής έλαβε το 2014 ο τότε Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.